بسم الله الرحمن الرحیم

آقا جون! شنیده ام ،

اول صحن حرمت ، باید اول بگیریم

 اذن دخول به حرمت

آقا جون نمی دونم ؛

اذن دخولم می دهی؟!

اما می دونم

که هستی بس رئوف و مهربون! 

اگه اذنم می دهی ؛

از کرم و عنایت است

که دخولم می دهی ؛

و به حرم رهم دهی

 آقاجون! من می دونم

که زائرت رو می بینی

می شنوی نجوای او ،

درد و بلایش میدونی

اگه داره خواسته ای ،

زود می دهی حاجت او

یا زبس مهربونی!

بی گفتنش، درد او رو دوا کنی

آقا جووووووون من چی بگم !

خواسته و حاجت ندارم

جز اینکه بگم آقا ! برا فرج دعا کنی

از کرم لطف کنی و

به شیعیان نگاه کنی !

شعر از ایرانمنش

بسم الله الرحمن الرحیم

آب وقتی به نقطه ی جوش رسید ؛ می توان با آن یک چای خوش طعم را دم دهیم ، اما اگر آب به نقطه ی جوش نرسد و با آن چای را دم دهیم ؛ یک چای بسیار بد بو و بی مزه خواهیم داشت . توحید ولایی آبی است که به نقطه ی جوش رسیده و تو و اسماء درون تو را می پزد . همان گونه که با هر آبی نمی توان غذا را پخت و آب باید طیّب و طاهر و گوارا باشد . آبی هم که اسماء دورن تو را می پزد ؛ باید ولایی و همراه با بلا باشد تا تو را به پختگی و نزج برساند و غیر از مسیر توحید ولایی هیچ سالکی نمی تواند به این پختگی و صیرورت و شدن و گردیدن برسد .  

بسم الله الرحمن الرحیم

بها و قیمت ما به اندازه ای است که ما ولایت علی (علیه السلام ) را داشته باشیم . هر قدر تو درمسیر اهل بیت ( علیهم السلام )حرکت کرده باشی ؛ همان قدر به جایگاه انسانی خودت نزدیک شدی و هر قدر تو انسان شده باشی ؛ دهان انسانی در تو باز می شود و تو می توانی از غذاهای انسانی بهره مند شوی .

لذا در آخرت وقتی می بینی که برا ی خوردن غذای انسانی دهان انسانی را نداری ، این محرومیت برایت می شود عذاب الیم .

بسم الله الرحمن الرحیم

همان طوری که نمی شود قبول کرد که کسی آب را دوست بدارد و تشنه ی آب هم باشد،

اما دوست نداشته باشد آب را بنوشد و باید به سلامت عقلش شک کرد ؛ همان گونه هم

نمی شود قبول کرد کسی مرید اهل بیت (علیهم السلام ) باشد ،

اما توسل و وصل شدن به آنها را نخواهد و گدای کوی آنها نباشد .

او که می گوید تشنه است امّا نمی خواهد آب بنوشد یا تشنگی اش کاذبانه است و

یا هم دروغ می گوید و اصلا آب را دوست ندارد هرچند که درونش آب آب می زند و

  ولبانش خشک است و در این تشنگی رو به هلاکت می رود ، امّا از روی نادانی و لجاجت

آب را پس می زند .

بله کسی که ادعا دارد به دوستی اهل بیت (علیهم السلام ) و می گوید مرید آنها هستم ؛ 

اما گدای کوی آنها نیستم ، با این گونه سخنان ضد و نقیض ، سلامتی عقلش را زیر سؤال

می برد ، چون کسی که تشنه ی آب است ؛با ولع آب را می نوشد نه اینکه آب را پس بزند .     

بسم الله الرحمن الرحیم

شخص نادانی با حماقت سنگ بزرگی به چاه انداخت و صدها دانا جمع شدند؛ نتوانستند آن را بیرون بیاورند.

در زمانهای دور ، معاویه برای اینکه در دل بچه های کوفه جا پیدا کند ؛ بچه برّه هایی را به هدیه برای

آنها فرستاد . مدتی که گذشت و بچه ها با این برّه ها انس وخو گرفتند ،

دستور داد شبانه از پشت بام ها رفتند و آن برّه ها را دزدیدند . فردا که بچه ها از خواب بیدار شدند

،دیدند برّه هایشان نیست ، همه با چشم گریان در کوچه ها به دنبال برّه هایشان می گشتند .

معاویه دستور داد در کوفه جار بزنند که دیشب (نعوذ بالله) علی (ع) آن برّه ها را شبانه از خانه هایتان

دزدیده . بچه های کوفه این اشک و بغض و

کینه ی امیرالمؤمنین علی (ع) را به دل ریختند و شدند دشمن دسته اول علی (ع) و بچه های خود

را هم با بغض و دشمنی علی (ع) بزرگ کردند ، لذا این بغض آنها کشیده شد تا به امروز که در جای جای این کره ی خاکی می بینید که شیعیان علی (علیه السلام ) را بی بهانه می کشند و چشم بسته

دشمن علی (ع) شده اند و خود را از موهبت ولایت علی (ع) که آب روان است ؛ محروم کرده اند .

گرچه لب های خشک و رخ زرد آنها نشان از بی آبی می دهد و

وجودشان آب آب می زند و تشنه است !

اما آنها این آب را در جای دیگر می جویند و با ریختن خون شیعیان

به توهّم خود را سیراب می کند . 

آب را دوست بدار  ، آب روان است علی (ع)